WRITING

Josefien is currently working on her first book A House Called Pain. The manuscript can be send by e-mail, if asked. Translation to English or Dutch is possible.



Josefien has been collaborating and organising the new issue from rekto:verso on ableism in the arts.

“Handicap kan zowel een kritische als een generatieve lens zijn om naar kunst en maatschappij te kijken, schrijven de vier gastredacteurs van CRIP. Zij cureerden voor rekto:verso dit themanummer over beperking in de kunstwereld, en het herdenken ervan.”

Read the editorial

NEE Tegen De Grijze Zone

“Men gaat er vast mee akkoord dat misleiding, manipulatie en dwang afbreuk doen aan toestemming, maar wat als ze politiek, sociaal en moreel geïnstitutionaliseerd zijn? In een vacuüm is een ‘nee’ een ‘nee’ en een ‘ja’ gewoon een ‘ja’, maar aangezien een dergelijk vacuüm niet bestaat, dringt zich de vraag op: is toestemmen onder condities van structureel geweld, seksisme, racisme, ableism, classism … wel legitiem?”

Read More

Published by: rekto:verso

“Mensen zouden geen ‘bewijsje’ op zak moeten hebben om te kunnen genieten van dat beetje zon in het park. Iedereen heeft recht op die zonnestralen. Het categoriseren van beperkingen is een standaard recept voor honderden, duizenden mensen die uit de boot zullen vallen. Het is een symptoom van een maatschappij die slechts gering, overgoten met vooroordelen en stereotypering, kijkt naar mensen met een beperking.

Dat controleorgaan van visibiliteit, strak gehanteerd door de politie-agenten die in combiwagens de parkjes surveilleren, negeert de fluïditeit en vaak onzichtbare manifestaties van pijn en beperkingen. Wie er niet beperkt uitziet, schendt de wet, zelfs met parkeerkaart op zak. De kribbige opmerkingen en vuile blikken van passanten vertrekken vanuit datzelfde vooroordeel...” (2020)

Read more...

Published by: De Wereld Morgen

“Kunnen deelnemen in de maatschappij als persoon met een beperking, heeft als voorwaarde dat diezelfde maatschappij toegankelijk voor je is. Gebouwen worden aangepast, overheden schrijven een beleid, financiële steun is mogelijk en er is representatie op de beeldbuis. ‘We moeten zorg dragen voor de kwetsbaren in onze maatschappij’, klinkt het vandaag in polyfone meerstemmigheid. In de genomen maatregelen tegen COVID-19 zien mensen zonder beperking hoe moeilijk het is om de connectie met de maatschappij niet te verliezen...” (2020)

Read more...

Published by: VRTnws

“De deur van de slaapkamer sluit zich achter me. Ik draai de sleutel in het slot en voel hoe armen zich simultaan rond mijn middel sluiten. Ik draai me om terwijl handen langs mijn kaaklijn zich splitsen in vingers en zich verder een weg banen naar mijn hals, hoofd en haar. Een tweede kus. De handen zakken, omlijsten mijn schouderbladen en mijn haar trekt langzaam rode, koperen lijnen in mijn rug. Het zijn koorden…”

Read more...

This erotic short-story on disability was published in the zine ‘Waar Zine De Vrouwen?’ (2019), launched at Vooruit. Copies can be sold, if asked.

“Het oeuvre van Abramović is zoals bij eender welke kunstenaar altijd verbonden aan de tijd en ruimte waarin deze zich bevindt. De omgeving waarin Abramović opgroeide is een context die anders is dan de West-Europese. Haar oeuvre uit de jaren ‘70 is beïnvloed door het opgroeien in het socialistisch ex-Joegoslavië. Ze gebruikt haar lichaam zowel als onderwerp als ook als medium in de performancekunst. Een belangrijk onderdeel van socialistisch ex-Joegoslavië is de Sokol-sportbeweging. Vandaag is de turnbeweging niet meer in het collectieve geheugen aanwezig, maar de visuele impact is onmiskenbaar groot. Het idee van collectiviteit, egalitarisme en de belichaming ervan in massaparticipatie geeft een bewust zijn van de esthetische aspecten van de socialistische ideologie.

Abramović bouwde een oeuvre op, in de jaren ’70, waarbij de limieten van haar eigen lichaam het einde van de performance aanduiden. Ze daagt daarbij het publiek uit om van een passieve naar een actieve rol te gaan. Het publiek projecteert de eindigheid van het eigen lichaam op dat van Abramović, in die mate dat het hen dwingt om bij een confrontatie in te grijpen. Het openen van het debat over disability, heeft hetzelfde effect als het deconstrueren van andere stigma’s.

Haar identiteit als vrouw biedt haar de mogelijkheid om mannelijkheid te destabiliseren, de eigenschappen die haar lichaam en geest bieden, de mogelijkheid om disability in vraag te stellen en te herdefiniëren. Het claimen van een disability en de identiteitspolitiek rond disability erkennen is een belangrijk onderdeel naast ook het erkennen van een crip geschiedenis. Er moet een andere wereld geëist worden, die toegankelijk is. Een wereld waar het veel verder gaat dan enkel het functioneel aanpassen van een ruimte, maar deze ze zich toont in het private en publieke in het materialiseren van de ruimtelijkheid van de culturele geografie...” (2019)

Read more...


This the master-thesis written, graduating in art-history. A gast-lecture was given about this topic in the course disability studies, at UGent. The full thesis can be send by e-mail, if asked. Translation to English is possible.